Autorisatie

Het is de bedoeling van de autorisatie om te verzekeren dat de ‘risico’s van zeer zorgwekkende stoffen op passende wijze worden beheerst of dat deze stoffen door geschikte alternatieve stoffen of technieken worden vervangen, wanneer dit economisch en technisch haalbaar is’ (artikel 55).

De betreffende stoffen:

• de stoffen die werden ingedeeld als kankerverwekkend, mutageen of giftig voor de voortplanting (CMR), categorie 1a of 1b;
• stoffen die persistent, bioaccumulerend en toxisch (PBT) of zeer persistent en zeer bioaccumulerend (vPvB) zijn, in overeenstemming met de criteria in bijlage XIII van de REACH-verordening;
• stoffen ten aanzien waarvan wetenschappelijke aanwijzingen worden gevonden voor waarschijnlijke ernstige gevolgen voor de gezondheid van de mens of voor het milieu die even zorgwekkend zijn als de hierboven aangehaalde stoffen (bijvoorbeeld stoffen die het endocrien systeem verstoren).

De autorisatieprocedure omvat vier stappen:

• De bepaling van zeer zorgwekkende stoffen: de lidstaten of het ECHA bepalen de aan autorisatie onderworpen stoffen en maken een lijst met prioritaire stoffen (de ‘kandidaatlijst’), die wordt gepubliceerd en regelmatig wordt bijgewerkt door het ECHA.
• Procedure van de indeling volgens prioriteit: de instantie kiest vervolgens de prioritaire stoffen in de kandidaatlijst om te bepalen welke het onderwerp van een autorisatie moeten vormen (in bijlage XIV).
• Autorisatieaanvragen: de industrie moet de autorisatieaanvragen indienen bij het ECHA en moet in het bijzonder een analyse van de alternatieve oplossingen en een alternatief plan aanleveren om ofwel die alternatieven toe te passen, ofwel nieuwe te ontwikkelen.
• Toekenning van autorisaties: de Europese Commissie verleent autorisaties als is aangetoond dat het risico gekoppeld aan het gebruik van de stof voldoende werd beheerst.

De autorisatie geldt niet voor stoffen waarvoor het onmogelijk is om drempels te bepalen en voor stoffen met PBT- of vPvB-eigenschappen. Er kan voor dergelijke stoffen toch een autorisatie worden verleend als het risico niet afdoend werd beheerst, wanneer werd aangetoond dat de sociaaleconomische voordelen de overhand hebben op de risico’s en er geen geschikte alternatieve stoffen of technologieën voorhanden zijn.